Reisverslagen

De reis naar Port-Elizabeth (06-07-13 t/m 08-07-13)

Van Nederland naar Zuid-Afrika, een hele onderneming. Zaterdag 6juli stonden we rond 1 uur 's middags klaar op Schiphol. Helaas had het vliegtuig een half uurtje vertraging, maar alles kwam uiteindelijk goed. Het vliegtuig was erg luxueus. Een tv in iedere zitting van de stoel voor je, redelijk wat beenruimte, koptelefoontje, dekentje, kussentje en erg lekker eten (zeker voor vliegtuigvoedsel). We hadden ook een ruime keuze uit verschillende films, muziek, tv-series e.d. Slapen in het vliegtuig was minder prettig, maar dat was te verwachten.

De stop in Dubai verliep goed. Het was toen al midden in de nacht en iedereen was wat vermoeid. We hebben eigenlijk bijna de hele stop bij de Mac gezeten.
In het tweede vliegtuig deed iedereen toch maar een poging tot slapen. Dit lukte niet voor iedereen. Het ontbijt kwam al vrij vroeg (05.30u), voor velen van ons niet het ideale tijdstip om te eten xD. Het in slaap vallen daarna lukte voor velen niet meer. Een tijdje later kwam de volgende maaltijd al weer. We leefde in het vliegtuig echt van maaltijd naar maaltijd. Na het landen waren we eigenlijk meteen al de ongemakken van het vliegen vergeten. Dat kan ook niet anders dan met het gevoel van 'wauw, ik ben in Zuid-Afrika!’
Er was een klein probleem met de koffers (een koffer was uitgescheurd), maar we konden al weer snel in een busje stappen die ons naar het backpakkershotel bracht. Daar kregen we nog een lunch. Na onze tweede lunch van de dag gingen we naar het Victoria & Alfred Waterfront. We mochten er zelf ongeveer 2 uurtjes rondlopen. Bij het Waterfront was een mooi aquarium die enkele van ons bezochten. Na deze toeristische attractie zijn we met z’n allen ‘uit eten’ gegaan. Het voedsel viel niet bij iedereen in de smaak, maar door hetgeen wat over was van de maaltijd aan dakloze kinderen te geven konden we dit toch het begin noemen van ons ontwikkelingswerk. Het heeft ons ook stil laten staan bij het feit dat we verschrikkelijk veel weggooien in Nederland.
De volgende dag werden we weer vroeg opgehaald om in 12 uur naar Port Elizabeth te rijden. De reis was erg gezellig, maar niet echt comfortabel. De Garden Route was erg mooi om te zien. Eenmaal aangekomen in Port Elizabeth waren we doodop en zijn we na het avondeten bijna meteen gaan slapen. Het huis is erg groot en staat in een villawijk. Er zijn verschillende slaapkamers (van 1 tot 7 personen), die vrij groot zijn. Er zijn 2 keukens in het huis en er ligt een zwembad bij. De jongens liggen in een apart huis. We waren allemaal verbaasd over de luxe van onze verblijfplaats. ‘We leven als rijken en helpen de armen’, was een quote van een van onze groepsleden.

De eerste dag van het holiday program, spannend! (09-07-13)

Vandaag was het dan zover, de eerste dag in de township Walmer! Toen we aankwamen moesten we wat dingen klaarzetten en werden de kinderen ontvangen en in groepen verdeeld. Er waren alleen niet erg veel inschrijvingen, dus mochten vier van ons de township in om kinderen op te halen om mee te doen aan het vakantieprogramma. De township was best heftig om te zien. De huizen zijn van golfplaten of van stenen gemaakt. Naarmate je verder in de sloppenwijk komt, hoe erger en armer het wordt. Langs de weg liggen erg veel afval en botten van dieren. Het was voor de beleving van de vier personen die mee gingen erg overweldigend om te zien hoe het er aan toe ging. Uiteindelijk hebben ze ook nog 40 kinderen op kunnen halen! Eenmaal aangekomen bij het vakantieprogramma hebben we ons in vier groepen verdeeld, met elk een eigen kleur, om een rotatieprogramma te volgen. De vier soorten activiteiten waren knutselen, sport, dans en spelletjes. Alle  kinderen hebben er erg van genoten en daardoor zijn wij ook met een goed en tevreden gevoel  vertrokken. De kinderen zijn erg tevreden met hetgeen dat wij hun aanbieden. Ze waarderen het erg en dat is mooi om te zien en dat geeft zeker voldoening.

Weekoverzicht van week 1 (09-07-13 t/m 14-07-13)

Vandaag is het zondag, de eerste week in Zuid-Afrika is al weer bijna voorbij. De voorgaande week hebben wij ons bezig gehouden met het vakantieprogramma voor de kinderen in de township. We hebben onszelf elke dag in 4 groepen verdeeld. Iedere dag kregen we een kleur op ons gezicht, onze groepskleur. De kinderen werden ook in 4 groepen verdeeld en in die groepen draaide we tussen 4 spelen door. Dit waren erg grote groepen, want er waren tussen de 250 en 300 kinderen die meededen met dit vakantieprogramma. Op ons hoogtepunt waren er zelfs meer dan 300!! Om zoveel kinderen te begeleiden moesten we echt te werk gaan als groepsleiders, samen met de lokale vrijwilligers. Dit verliep eigenlijk allemaal wel vrij soepel. Er waren weinig tot geen problemen en we konden zelfs onze eigen spellen met de kinderen doen. Vooral het tik spel de Chinese muur  werd erg goed ontvangen bij de kinderen. Het was ook erg leuk om met de kinderen te knutselen, we hebben o.a. bekers versierd en muizentrapjes gemaakt. De kinderen kwamen dan telkens naar je toe met hun creatie omdat ze er zo trots op waren, erg leuk om te zien! Bij het dansen was er een lokale dansjuf die de kinderen dansles gaf. Er was vrij weinig ruimte voor eigen inbreng, dat was wel jammer, maar de kinderen vonden het erg leuk en daar gaat het om.

De jongens vonden bij de sportactiviteiten vooral het voetballen leuk. De meisjes deden een soort korfbal, het was erg leuk om te zien hoe actief iedereen meedeed!

Alle kinderen werden elke middag van een lunch voorzien. Deze lunch bestond uit een boterham met pindakaas, een beker ranja en een halve sinaasappel of 2 hele mandarijnen. Voor sommige van de kinderen was dit de enige maaltijd die zij op een dag kregen! Deze kinderen konden daardoor ook niet volwaardig meedraaien met het programma omdat ze daar simpelweg niet genoeg energie voor hadden. Het is dan verleidelijk om deze kinderen een extra boterham te geven, maar dit mag echter niet omdat dan alle kinderen iets extra's willen. We hebben ook vele kinderen met bolle buikjes van eiwittekort gezien. Zoiets zie je niet in Nederland!

Gelukkig hebben we de kinderen een leuke vakantieweek bezorgd en maandag beginnen de scholen voor hen alweer. Voor het vakantieprogramma hebben we ballonnen, bellenblaas en speelgoed gedoneerd, maar het grootste was de nieuwe stereo-installatie! Dans en muziek is voor de mensen in Zuid-Afrika ontzettend belangrijk. Toen wij daar waren ging de stereo van de lokale vrijwilligersorganisatie kapot waardoor zij tijdens zulke activiteiten geen muziek meer zouden hebben. Wij hebben toen voor ongeveer 200 euro een nieuwe gekocht en deze gedoneerd, ze waren er heel erg blij mee en hij werd meteen volop gebruikt.

De laatste dag hielden we een talentenshow. De kinderen voerden in groepjes acts op. Iedereen heeft daar erg van genoten en het was een mooie afsluiting van het vakantieprogramma. Het afscheid nemen was wel moeilijk voor velen van ons en voor veel kinderen. Sommigen hebben bij het afscheid een traantje moeten wegpikken, wetend dat deze kinderen weer terug de ellende in moeten. Diezelfde avond gingen we samen met de lokale vrijwilligers braaien. Na het eten werd er volop gedanst en ervaringen uitgewisseld. De bedankspeech van een van de vrijwilligers was erg ontroerend en mooi verteld. Kortom, een avond om nooit te vergeten.

Weekoverzicht van week 2 (15-07-13 t/m 21-07-13)

Het begin van de week begon al heftig. Maandag was voor sommigen echt een emotionele dag. We hebben de township gezien en we waren zelfs uitgenodigd om het huis van een hele vriendelijke vrouw te bekijken. Het was onvoorstelbaar om te zien dat haar huis bijna even groot was als onze slaapkamers. We bezochten ook een aantal crèches en kerken in de township. Daarnaast kwamen we hier en daar allerlei dieren tegen; kippen, hanen, zwerfhonden, katten, ezels en geiten; het liep allemaal los rond in de township! Verder hebben we het ook leuk gehad bij het HDC (Human Dignity Centre). Hier werden de allerarmsten uit de township Walmer opgevangen voor scholing, onderdak, naschoolse opvang en ontbijt+lunch. Ook hier was het fantastisch om door onze aanwezigheid een grote lach om ieder kinds gezicht te toveren! Rond 4 uur waren we terug in het huis en rond 7 uur waren we bij het community centre in de township om van de Afrikaanse kookkunsten van de lokale mensen te genieten. Tijdens het diner kregen we een aantal prachtige Afrikaanse (hiphop) dansen te zien. We kregen maar liefst een driegangendiner, bestaande uit; een voorgerecht van spinaziepuree met brood, een hoofdgerecht met gekookte wortelen en boontjes en meelpap en een nagerecht bestaande uit een lekker bolletje ijs met warme chocoladesaus. Het was zeker een gezellige avond. Maar we waren toch ook wel blij dat we om 22:00uur naar huis gingen, aangezien we de volgende dag al om 6uur(!) op moesten om naar de High School te gaan!
Toen we dinsdag opstonden was het nog steeds donker. We hebben lekker gezellig met z'n allen aan het ontbijt gezeten om half 7. De school begint hier om 8 uur en eindigt om 14:15uur. Elke ochtend worden de leerlingen voor de lessen nog even toegesproken door hun directeur en houden ze met z’n allen een ochtendgebed. De lessen zitten anders in elkaar, hier veranderen de leraren van lokaal i.p.v. de leerlingen. Bijna alle lessen zijn in het Engels, niet in het Xhosa. We kunnen de lessen dus wel gewoon volgen, voor zover je het lessen kan noemen. Meer dan de helft van de tijd bestonden de lessen uit kletsuurtjes omdat veel leraren niet kwamen opdagen. Als er eindelijk een leraar kwam, schreef hij/zij vragen en/of antwoorden op het bord wat de leerlingen moesten overnemen. Echt uitleg kregen ze niet! Lesniveau ‘s kennen ze hier niet, maar de vakken verschillen niet veel. Wat deze school wel extra leuk maakt, zijn toch wel de uniformen... En ja hoor, ook wij hebben er allemaal één aangeschaft. Aan het eind van de week doneren we deze aan de allerarmsten zodat ook zij naar school kunnen. Zij willen dolgraag naar school, maar kunnen het uniform niet betalen. De klasgenoten en onze tijdelijke partners zijn erg sociaal, aardig en gezellig. Ze kunnen erg goed Engels en er valt dus goed met ze te praten. In de pauze gaan onze partners vaak naar de snackbar van mr Prof. Prof is onze nieuwe Afrikaanse vriend die lekker en goedkoop eten maakt en een fantastische speecher is! Ook al waren de lessen niet altijd even goed te volgen, hebben we ons toch prima vermaakt in de klassen. Om 14:15 waren de lessen afgelopen en kwam het moment dat we one on one gingen met onze tijdelijke partners, de Failing Forward studenten. Failing Forward bestaat uit een aantal meisjes en jongens die een club hebben opgericht omdat ze vinden dat ze veel dingen fout hebben gedaan in hun jeugd en anderen jongeren willen behoeden om ook deze fouten te maken. Ik (Emma M.), Roos en Lonneke gingen met een meisje genaamd Beatrice mee naar haar Engelse bijles. Het was erg leerzaam en zelfs niet saai, wat ik wel had gedacht. Om  16:00 gingen we weer terug naar het huis waar we lekker kip met rijst hebben gekookt. Iedereen vond het gelukkig heerlijk! Maar voordat we gingen eten hebben Roos en ik nog even een avontuurlijke duik genomen in het ijskoude zwembad, waar we vervolgens 21 baantjes hadden getrokken. Na nog een leuke film gekeken te hebben met dank aan Johan, onze programmabegeleider vanuit het plaatselijke Khaya (onze belangrijkste partner hier), zijn we weer lekker gaan slapen. Met deze keer het gelukje dat we niet om 6 uur op hoefden te staan, maar gewoon om 7 uur.
De woensdag was voor ons weer heel iets anders! De Lions (ik, Roos Lonneke, Roy en Desley) en de Buffelo's (Kim, Romy, Emma S, Carlijn en Magda) gingen elk naar een crèche. De Lions gingen naar Sinathemba. en de Buffalo's gingen naar Elitha. Het werk in de crèches bestond voornamelijk uit spelen met de kinderen, of de kinderen met jou laten spelen! Wij mochten ook afwassen en de kinderen voeren. Bij de Buffalo's mochten ze les geven, zoals Engelse woordjes leren, rekenen en tellen. Zang en dans was ook altijd aanwezig. Een iets minder leuk feitje was dat sommige kinderen het nogal leuk vonden om met hun volle/overstroomde luier-onderbroek op mijn schoot te klimmen, met als gevolg een minder blije ik en een vieze broek. Maar als dat deze kinderen blij maakt heb ik dat er zeker voor over! Rond half 1 gingen we alweer weg bij de crèches en toen gingen we verder door naar het sportprogramma bij de Walmer High School (dus ook met leerlingen van de High School). Het bestond uit een (voor mij iets te intensieve) warming up en voetbal. Na twee potjes intensief gespeeld te hebben, gingen we om 15:30uur weer richting het huis. Eenmaal daar aangekomen begonnen onze welverdiende luie uurtjes weer. Voor ons dan, de kookploeg mocht lekker hamburgers met erwten en aardappeltjes maken :) Het was natuurlijk ook erg lekker en ons traditionele m&m-tje (meditatie momentje) was zoals altijd erg mooi. Vroeg naar bed gaan was weer een grote aanrader, want donderdag was het weer High School dag! De Lions en de Buffalo's zaten weer gezamenlijk om half 7 aan het ontbijt. Iedereen ging weer lessen volgen met de Failing Forward studenten, maar s’ middags gingen deze keer de Buffalo's one on one met hun mee. De Lions gingen deze middag naar het weeshuis The Door Of Hope. Om 12 uur 's middags hebben we in de schoolbibliotheek tasjes uitgedeeld aan een aantal scholieren. Ze kregen ook een potlood en 5 pennen, Met dank aan sponsors! Dat ze er nog maar veel plezier aan mogen beleven!! Hierna nog een erg leuk uurtje beleeft op de High School, en tevens ook ons laatste uurtje :( Na school zijn de Buffalo’s  dus one on one met de Failing Forward mensen mee gegaan. In verband met Mandela Day werd van iedereen verwacht dat ze 67 minuten vrijwilligers werk gingen doen. (Nelson Mandela heeft vandaag al 67 jaar tegen apartheid en dus voor gelijkheid gestreden! En het was tevens ook zijn 95e verjaardag!) Daarom gingen ze naar het Walmer ziekenhuis en hebben daar de wachtkamer fantastisch mooi opgefleurd! De Lions gingen dus naar de door of hope. Dat is een weeshuis voor kinderen die door hun ouders verstoten of afgekeurd zijn of als hun ouders allebei waren overleden. Het weeshuis bestaat alleen uit een begane grond waar 35 mensen wonen van 3 tot 21 jaar. Er is ook een tuintje met een schuur en een moestuin, maar de moestuin doet het dit jaar helaas niet goed. Ontzettend jammer dat we hier maar drie kwartier waren! Eenmaal weer thuis gingen de Buffalo's lekker koken en de rest ging lekker zijn gangetje. De lekkere maaltijd bestond uit pennen met kaas en ham en sla. niet veel te klagen dus!
De laatste dag van de week hebben we weer meegeholpen op de crèches, wat allemaal weer erg leuk en aardig was. Vooral voor de kinderen! In onze vrije middag hebben we een bezoekje gebracht aan het huisje van de dansjuf Florence, die ons een Afrikaanse dans leerde J
In het weekend hebben we een bezoekje gebracht aan het lions park, een soort natuurgebied waar je op safari kon en verder in het park leeuwen achter (te kleine) hokjes kon bekijken. De safari zelf was opzich wel leuk, we zagen voor het eerst giraffen! In de middag had iedereen tijd voor zichzelf, sommigen waren naar een shoppingmal gegaan en anderen hebben souvenirtjes ingeslagen of hebben gechild op het terras. Zondag bezochten we met z’n allen een gospelkerkdienst in de township wat er vrij heftig aan toe ging. De dames moesten (bij sterke voorkeur) een rok of jurk aan en de heren iets met lange mouwen. De kerkdienst heeft op ons grote indruk gemaakt. Het begon leuk met gezang en dans. Maar kort erna kwamen er vrouwen naar voren, gingen op hun knieën zitten en werden door de priesters één voor één toegeschreeuwd (onder oorverdovende muziek) en (in onze ogen) ruw door elkaar geschud. Later bleek dat ze zo probeerden het kwaad uit de vrouw te verdrijven. Maar voor ons kwam het erg bedreigend over. De mis duurde ook zo'n 2,5 uur! Steeds kwamen er nieuwe vrouwen naar voren, werden toegeschreeuwd, vastgepakt, achterover geduwd, om vervolgens weer te gaan dansen en zingen. Aan het einde van de mis mochten onze begeleiders (Marcel en Edwin) naar voren komen om nog "iets" te zeggen tegen het Afrikaanse volk. Na een bedankwoordje van de priester voor onze aanwezigheid hier in Afrika, gingen we naar het huis van Prof. Daar kregen we een Afrikaanse brunch aangeboden. Dit bestond uit rijst, erwten, worteltjes en een overheerlijk stukje kip. Na afloop kregen we ook nog een stukje heerlijke taart en de rest van de middag waren we vrij om te doen wat we wouden.

Dus, Lieve familie, vrienden, kennissen en sponsors, mis ons niet te veel! We hebben het zoals jullie kunnen lezen super erg naar ons zin en voor jullie het weten zijn we weer thuis! En wie weet, misschien missen we jullie ook wel een klein beetje ;)
Heel veel liefs en veel groetjes vanuit Port-Elizabeth - Zuid-Afria, van Emma Munnichs en natuurlijk van alle andere geweldige vrijwilligers; Carlijn, Emma S, Kim, Lonneke, Magda, Romy, Roos en natuurlijk ook van onze begeleider Edwin en ook van Lieve, onze OPIN coördinator!

Weekoverzicht van  week 3 (22-07-13 t/m 25-07-13)

In week 3 hebben we meegedraaid bij care centre Missionvale in township Missionvale. In deze township wonen, naar schatting, ongeveer 130.000 mensen. Je kon duidelijk zien aan de vele golfplaten huisjes, het illegaal aftappen van stroom, het weinige drinkbare water en de wegen dat deze township een stuk armoediger is dan township Walmer! Care Centre Missionvale zorgt voor de belangrijkste basisbehoeften voor de allerarmsten in deze township. En dat doen ze slim! Wij waren erg onder de indruk op de manier waarop de vrijwilligers in de care centre de mensen van basisbehoeften voorzien. De vier hoofdzaken waar wij ons nuttig bij hebben gemaakt en waar care centre Missionvale voor zorgt zijn:

1. The community Gardens. In heel de township worden 57 moestuintjes bijgehouden. Inwoners uit de township kunnen zich vrijwillig inzetten om mee te helpen in een van deze moestuintjes. Ze worden beloond met hun eigen verbouwde voedsel. De vrijwilligers krijgen ook soort basislesjes over hoe ze het beste deze tuintjes kunnen onderhouden en hoe je verschillende groentes kan kweken. Erg slim om de arme mensen op deze manier te stimuleren om (letterlijk) te werken voor voedsel! Als ze betaald werk zouden doen, zouden ze het geld vaak verkeerd besteden. Drank is bijvoorbeeld ontzettend goedkoop in de townships en sommigen daar hebben dan meer behoefte aan veel goedkoop drank dan aan goed voedsel... Door te werken met deze tuintjes weet men zeker dat deze arme mensen sowieso werken voor voedsel en dat is een van de belangrijkste basisbehoeften.
   Wij hebben in enkele van deze tuintjes intensief meegeholpen met onkruid wieden en groente kweken, hopelijk zullen de vrijwilligers in deze tuintjes daar nog vrij lang profijt van hebben!
2. The clothes warehouse. Hier verzamelt men gedoneerde kleding en sorteren enkele bewoners van Missionvale deze kleren op heren/dames, jongens/meisjes, maat en soort. Als de gedoneerde kleren kapot waren werden deze gerepareerd in the crafter's unit, waar ook andere naaiwerkzaamheden werden verricht, zoals kussens en gordijnen maken. Er was een enorme hoeveelheid kleding opgeslagen in the clothes warehouse en ook hier hebben wij meegeholpen met kleding sorteren.
   Het is natuurlijk hartstikke mooi als je oude kleding in bijvoorbeeld de zak van Max doet, maar met je eigen ogen zien waar deze kleding precies terechtkomt geeft toch wel een apart gevoel. Je ziet dan echt hoe blij mensen zijn met deze gedoneerde kleding, ookal zijn de kleren bijvoorbeeld in zeer slechte staat...
3. The father Christmas Unit. Wij krijgen altijd cadeautjes van de Kerstman met kerstmis waar wij vaak nog wel jaren lol van hebben. Soms krijgen we wel 10 cadeautjes onder de kerstboom! Groot speelgoed, klein speelgoed, boeken, spelletjes etcetc... Maar hoe zit dat eigenlijk met die arme kindjes in Afrika? Vieren zij ook kerstmis, het familiefeest van het jaar? In Missionvale wel! In Missionvale spaart men het hele jaar door gedoneerd speelgoed, spelletjes etc. waar zij pakketjes van maken. Met kerstmis zullen een aantal 'kerstmannen' met hulpjes de township in gaan om al deze gemaakte pakketjes uit te delen aan alle kinderen uit Missionvale! Deze kinderen hebben vaak geen speelgoed, dus zo'n klein pakketje maakt hun op die dag even de gelukkigste op aarde. Ook hier hebben wij meegeholpen met pakketjes maken. 
4. Nutririon & wellness Unit. Elke week worden de 600 armste gezinnen uit de township voorzien van een voedselpakket, bestaande uit een blik bonen, een blik sardientjes in tomatensaus, 500 gram maismeel, 500 gram suiker, 4 zakjes thee, een handzeepje en een zeepje voor de vuile was. En dan te bedenken dat de gezinnen daar uit 6-8 man bestaat... Ze moeten maar een week van dit pakket zien door te komen! Bij ons als westerlingen zou het niet eens in ons hoofd opkomen om zoiets te kopen... En zij zijn er ontzettend blij mee, zij zijn blij met alles wat ze hebben en krijgen. Voor hun is dit iets, en altijd beter iets dan niets!
   Elke dag kan men ook een half brood halen met soeppoeder als zij iets meenemen wat recyclebaar is. Op deze manier proberen ze de township een beetje netjes te houden (wat in onze ogen nogal faalt, want overal waar je kijkt zie nog steeds ontzettend veel afval, maar dit is een begin!).
   Het was ontzettend dankbaar werk om deze voedselpakketten te mogen maken en de broden en soeppoeder te mogen uitdelen. De mensen zijn er ontzettend blij mee, mede door dit voedsel kunnen zij overleven. 

We zijn nog een ochtend op huisbezoekjes geweest bij zieke mensen die zelf niet meer naar de care centre konden komen om daar in de clinic behandeld te worden. We troffen verschillende zieke mensen aan, velen die te hoge bloeddruk hadden en velen die niet of nauwelijks meer konden lopen. De mensen met te hoge bloeddruk kregen medicijnen aangeboden. We kwamen ook wat mensen tegen die verlamd waren, veel doordat ze tijdens een beroving een messteek hebben gekregen in hun rug!! Echt heftig om alle verhalen over deze mensen te horen... Sommigen liggen al jaren in bed zonder iets te kunnen doen! Hier zijn ook veel mensen met diabetes, maar zij krijgen diabetes door ondervoeding. Nooit geweten dat je door ondervoeding ook diabetes kon krijgen. Helaas heeft de clinic te weinig insuline ter beschikking om alle diabeten hier van insuline te voorzien waardoor de meeste diabeten hier met veel complicaties leven. Ze hebben bijna allemaal wel een diabetesvoet, een voet die langzaamaan zwart wordt en waar het gevoel langzaam uit verdwijnt totdat deze afsterft of geamputeerd moet worden... Voor mij (Kim) was dit wel erg confronterend aangezien ik zelf diabetes heb... Gelukkig hebben wij in Nederland een goede zorg met voldoende medicijnen! Ook hieraan merk je dus weer hoe goed we het eigenlijk in Nederland hebben.. Misschien wel iets te goed. 

Dit was een erg indrukwekkende week, we hebben in deze week de meeste armoede gezien en soms was dat best wel heftig. Ondanks de armoede zijn de meeste mensen hier wel gelukkig, sommige zijn zelfs trots op hun 'wijk' en hun 'huis'. Mooi om te zien hoe tevreden de mensen hier zijn met bijna niets! Een quote van een ernstig zieke man, genaamd Kieviet Batman, die enkelen van ons in Missionvale tegenkwamen: 'Ik heb geen klaag. I can't complain. When I complain nothing changes. So... Why should I complain? I am in the hands of God!' Aan deze woorden kunnen wij, Nederlanders, een voorbeeld nemen! Wij, Nederlanders, zijn snel geneigd te klagen over van alles, maar wat bereik je daar eigenlijk mee? Helemaal niets! Wij hebben deze week geleerd dat je tevreden moet zijn met alles wat je hebt en dat je van elk moment moet genieten. 'You only live once!'